zaterdag 28 december 2019

Saor - Forgotten Paths (9,2/10)

Als halve Drent leef ik soms onder een enorme zwerfkei en het was dan ook pas dit vierde album van Saor waarmee ik de band leerde kennen. Deze Schotten hebben gevoel voor melodie à la Falkenbach, maar dan met de diepgang van Primordial. En als Neige (Alcest) dan ook nog een duit in het doedelzakje komt doen, dan weten liefhebbers van sfeervolle en/of pagan metal dat ze toe kunnen happen. 5 punten!

De opengevouwen digipack ziet er uit als een schitterend schilderij, welke zeer goed bij de muziek past. De binnenzijde is gevuld met o.a. de songteksten en mooie Keltische tierlantijnen. Hier is echt aandacht aan besteed. +1.

Het album opent knallend met titeltrack 'Forgotten Paths', waarin direct bijna alle ingrediënten van Saor voorbij komen: snelle drums, langgerekte melodieën, viool, akoestische gitaar, fluisterstemmen en de blaffende grunt van mastermind Andy Marshall. Na een rustpunt met alleen piano valt Neige in, waarna de ene naar de andere laag over zijn zalvende stem wordt gelegd. Ook de volgende twee tracks 'Monadh' en 'Bròn' klinken als een steeds kleuriger wordende zonsopkomst in een verstild en ongerept landschap. +3.

Het instrumentale folkstuk 'Exile' doet je na een kleine 40 minuten weer zacht landen in de werkelijkheid. Elke luisterbeurt voelt als te kort, wat zowel een min- als pluspunt is. +0,2.

Eindscore: dit is magnifieke muziek! Zo groots dat ik me er klein door voel. 9,2 punten.

https://www.facebook.com/saorofficial/

woensdag 25 december 2019

Garganjua - Through The Void (9/10)

Het liefst houd ik de dingen in de basis: zwarte koffie, pure chocolade, een bruine boterham met pindakaas. Geen koud vuur, warm ijs, of liflafjes op een bedje van aanstellerij. En zo heb ik mijn metal ook het liefst: zwart, dood of zwaar. Maar niet door elkaar geflikkerd. Geen melk ik mijn koffie! Geen stoner in mijn doom...

Maar heel af en toe is een goede mix toch wel vet lekker: whisky en slagroom in de koffie, hagelslag op de pindakaas, of wat dacht je van pannenkoekstroop op kaas? Jummie. Als je het niet probeert, kun je er niet over meepraten. En zo gebeurde het dat Garganjua me meesleurde door de leegte. En lekker dat het was!

Through The Void klinkt alsof My Dying Bride op de apparatuur van Kyuss riffs van Black Sabbath speelt. Log, zwaar, melodieus, melancholisch en meeslepend. Vier tracks in drie kwartier. Nergens saai, nergens te experimenteel, alles in dienst van het geheel. Ronduit schitterend.

Eindscore: 9 punten.

https://www.facebook.com/Garganjua-263223580440586/


AnVision - Love & Hate (8,3/10)

Via BigBadWolf Records ontving ik een prachtige digipak van AnVion's nieuwe album 'Love & Hate'. De tegenstelling in de tite...