MadneS - Die With Your Beer On (8/10)

Big Bad Wolf Records en Headbangers Records hebben met deze EP hun tweede co-productie uitgebracht. Een heerlijk staaltje öld skool thrash metal van het Duits / Russische MadneS. 'Die With Your Boots Beer On' en 'Could You Play With MadneS' zijn natuurlijk regelrechte verwijzingen naar de koningen van de NWOBHM, maar muzikaal is het 100% Motörhead-verering op snelheid. Gitariste / vocaliste Dara Kaos klinkt daarbij als Schmier op het debuut van Destruction en af en toe komt er een riff voorbij die me aan oude Testament doet denken. 6 punten.

In 20 minuten pompt MadneS er zeven vunzige feestnummers door. Lekker tempo en lekkere productie (niet te netjes). +1.

Het schijfje sluit af met een Motörhead-cover waarvan de titel niet vermeld wordt, maar kenners weten wel dat het om 'Dance' gaat. Iets vlugger dan het origineel overigens. +1.

Eindscore: 8. Party machen? MadneS kaufen!

https://www.youtube.com/watch?v=3J2vtF2rQqc

Murder Intentions - Conception Of A Virulent Breed (7,7/10)

Af en toe koop ik een cdtje, puur op het oog: logo, artwork, titel en - indien van toepassing - het label waarop iets uitgebracht is zeggen vaak wel wat. Soms koop je een rotte appel of een kat in de zak, maar soms is het een schot in de roos. In deze episode van "op goed geluk": Murder Intentions - Conception Of A Virulent Breed...

Bijna onleesbaar logo: check. Titel met moeilijk woord: aanwezig. Mastering door Robbe K. Distributie in de VS door Sevared Records. Dit kan haast niet missen. En inderdaad is deze EP (2011-2012) gevuld met heerlijke brutal death metal. 4 punten.

Dit Belgische clubje moordlustigen heeft twee zangers. Eéntje voor de putgrunts en ééntje voor de meer hardcore benadering. Drummer Marijn de Borggrave timmert alles vakkundig aan elkaar en hier en daar horen we een sample voorbij komen. De instrumentale opener komt aan het einde van track vijf terug, wat de cirkel mooi rond maakt. Dit zal niet snel vervelen. +5.

Oeps, te snel geoordeeld... Track zes is een meer dan zes minuten durende brij van noise, die na een minuut toch echt wel strontvervelend begint te worden. Jammer dit. -1,3.

Eindoordeel: 7,7. Een zeer kundig uitgevoerde exercitie, waarbij een overbodige afsluiter een beetje roet in het eten gooit.

www.facebook.com/total.decay

Liveverslag: Audn, The Great Old Ones, Dodecahedron, Kjeld @ Leeuwarden (09-11-2018)

Vrijdagavond 9 november 2018: tijd voor het maandelijkse portie black metal in Neushoorn (Leeuwarden), met deze keer de Friese band Kjeld, het obscure Dodecahedron, H.P.Lovecraft-adepten TGOO en Audn uit IJsland.

Terwijl Douwe Bob in de uitverkochte grote zaal begon te spelen, betraden de lokale helden van
Kjeld het podium in de kleine zaal, om af te trappen met drie tracks van hun debuutalbum Skym.
Zoals van tevoren beloofd werd daarna de complete EP 'Banier fan Frisia' gespeeld, bij vinyl-fanaten beter bekend als de Friese helft van de split met Wederganger. Het geluid was bijna identiek aan hoe de nummers op cd klinken. Voor mij blijft de vraag staan: is het de fantastische gitaarsound, of loopt er stiekem een bandje mee met toetspartijen? Wat het antwoord ook is, Kjeld kun je er wel bij hebben.

Dodecahedron is wel een dingetje in metalland en speelt zeker geen zuiver zwart metaal. Wat mij
betreft leunen ze meer aan tegen Textures of Meshuggah. Vooral laatstgenoemde is niet mijn ding. In de tweede helft van de set verkaste ik dan ook naar de snackbar om een acute hongerklop te stoppen.

Het Franse gezelschap The Great Old Ones heeft drie gitaristen en zet die in om zeer geslaagde
gelaagde black metal neer te zetten. Van rustig getokkel tot geweld op hoge snelheid; TGOO neemt je mee op een muzikale reis. Live komt daarbij de nodige rook en een mooie lichtshow, waarin vijf schimmen je uit de werkelijkheid losweken. Tof.

Audn klinkt op het eerste gehoor als obligate 90's black metal, maar dan zonder sneu karakter, zonder toetsen en zonder corpse paint. Van alle flauwekul gestript blijft er een mooi uitgesponnen aangename atmosfeer over. Ideaal om bij weg te dromen of extra van een kater te genieten. Of om te draaien terwijl je 's nachts je auto over verlaten landweggetjes naar huis stuurt.

De staat van de (Friese) metalscene (opinie)

Van diverse muzikanten en liefhebbers hoorde ik het al eens dit jaar: “Het gaat niet goed met de Friese metalscene.” Hoewel ik dat gevoel ook wel eens heb, kan ik het niet volmondig beamen, noch glashard ontkennen. Ligt de waarheid zoals zo vaak weer eens in het midden? Of heeft de medaille twee kanten? Misschien wel drie als je de zijkant meerekent…

Om een eerlijk antwoord te kunnen geven, moeten we wellicht eerst weten wat nu precies die Friese metalscene is. Zijn het de talloze professionele tours die door Fryslân trekken? Dit jaar alleen al zagen we Moonsorrow / Primordial, Sons of Apollo, Leprous, Bölzer / Taake en Cryptopsy / Aborted de culturele hoofdstad 2018 passeren. Ook diverse metalfestivals zijn een vaste waarde geworden in Leeuwarden en in 2019 zal er weer een editie van Dokk’em Open Air plaatsvinden. Het gaat dus fantastisch met de scene!

Maar wat is er naast de locatie nu Fries te noemen aan genoemde evenementen? Als ik me niet vergis was alleen het voorprogramma van Sons of Apollo een regionale aangelegenheid. En bij de meeste lokale shows komt niet veel publiek opdraven. Zelf ben ik daaraan volledig medeplichtig. Afgelopen weekend speelden er twee goede Friese bands in de Mukkes (Insurrection en I Am The Crown), maar ik verkoos bankhangen bij de openhaard boven muzikaal vertier. Ik was twee dagen eerder immers al murw gebeukt door vier brute death metalbands. Conclusie: de meeste ‘hollebatsers’ zijn luie verwende sufkutten geworden. De scene ligt op zijn gat!

Er is een overkill aan shows, de keuze is reuze. Mooi voor wie het wil en kan betalen. Jammer voor de minder bedeelden en onze eigen bands. ‘Leeuwarden Fryslân 2018’ is bijna voorbij, Schaaf sluit misschien zijn deuren en subsidiekranen worden mogelijk dichtgedraaid. Dan zal er weer ruimte zijn voor DIY-avonden, terug naar UG met veel lokaal kabaal en ruimte voor gezellig gezeur dat er nooit iets te doen is. Voorlopig leg ik mezelf geduld op, draait Stichting Metalization op een laag doch vurig pitje mee vanaf de zijlijn en genieten we af en toe van een machtig mooi concert. Dispereert niet, de toekomst komt er aan.