Officium Triste - The Death of Gaia (8,8/10)

De enige echte Rotterdoomers bestaan 25 jaar en smijten er nog maar eens een studioalbum tegenaan. 'The Death of Gaia' is hun zesde full length. Ze klinkt fris en gevarieerd, doch keurig binnen de kaders van het door mij zo geliefde death/doom gebeuren. De gitaren en toetsen leggen dromerige lijntjes neer, de drums zijn netjes gedoseerd en Pim zijn grunt klinkt nog altijd als die van een whiskey drinkende kettingroker op een mistige morning after. 6 punten.

Een - voor metal begrippen - rooskleurig boekje herbergt alle teksten. Het mogen dan niet de mooiste van de scene zijn, ze hebben het wel eens minder gedaan wat mij betreft. + 0,8 punt.

De reeds genoemde variatie kan nog even verhelderd worden: we horen grunt, zang, spoken word en zangeressen voorbij komen. In het trage 'The Guilt' doet dat denken aan bijvoorbeeld Shape of Despair. In 'World in Flames' klinkt men meer als Saturnus en in 'Just Smoke and Mirrors' soms bijna als Anathema. Het opnemen van diverse covers (o.a. 'The Weight of The World' van de Editors) heeft het palet van de band ook hoorbaar aangevuld. +2 punten.

Tot nu toe was 'Reason' uit 2004 mijn favoriete album van Officium Triste, maar vanaf nu is dat 'The Death of Gaia'. Eindscore: 8,8.

https://www.facebook.com/officiumtriste