I am the Crown - On Death And Dying (7,3/10)

Hedendaagse releases klinken doorgaans als een oorvijg, maar het geluid op 'On Death And Dying' (2016) voelt aan als een deken... en dat is even wennen. De drumcomputer had bijvoorbeeld wel wat meer ballen mogen hebben. Alle instrumenten zijn prima te volgen, waardoor alle gelaagdheid goed te ontdekken is. Denk aan een black metal variant op While Heaven Wept. 3,3 punten.

Het concept mag er zijn: vijf stadia in de rouwcurve (Kübler-Ross), vanaf intro 'Terminal Diagnosis' tot net voorbij rock bottom in 'Act V: Acceptance'. De daadwerkelijke tekstuele uitwerking is echter minder hoogdravend. I am the Crown neigt naar de grootsheid van Emperor, maar blijft wat lager bij de grond; als mistflarden in een heldere nacht. Verfrissend maar niet ijskoud. +2.

Het album kent vele zwaar op het gemoed liggende passages en prachtige momenten, toch kan het niet continue boeien. De plaat is niet makkelijk verteerbaar, maar vervende fastfood-fans waren we toch al niet. Mogelijk stonden concept en lyrics betere arrangementen in de weg? +1.

Electro-interlude 'Prelude of Apathy' had zo op een cd van Nagelfar kunnen staan en het overwegend witte artwork is ook niet typisch black metal. Het bandlogo is van de hand van Christophe Szpajdel, dat dan weer wel. +1.

Eindscore: 7,3. Interessante DIY release. We kijken uit naar nieuw materiaal, opgenomen met echte slagwerker.

https://www.facebook.com/iamthecrown